Het spookt hier in Puebla!

Hola luitjes!

Sorry voor de lange radiostilte, heb alweer heel veel meegemaakt in de tussentijd dus het wordt een lang verhaal haha

Het is alweer 2,5 week geleden dat Axel me ophaalde van het busstation in Puebla. Heerlijk om weer samen te zijn! Hij had inmiddels een appartement voor ons uitgezocht en ik was heel nieuwsgierig. Het is best groot met een aparte slaap en eetkamer/keuken en redelijke badkamer. Het is gemeubileerd met een simpel bed, kast met tv

een witte plastic tafel met twee stoelen en een rood-wit geruit tafelkleed als in een goedkoop restaurant haha en een tweepitsgasstel. Niks om over naar huis te schrijven maar prima voor ons maandje hier. De buurt is niet super, maar er is een winkelcentrum om de hoek met alles wat we nodig hebben. Ook de Blockbuster (videotheek) voor onze Lost-verslaving, we zijnal bij seizoen 4 en willen alles kijken voordat ik wegga. Naar het centrum is het ongeveer een half uur met de microbus (tenminste als er geen verkeeer is en meestal is het heel druk), deze microbus is een attractie op zich. Het busje wordt helemaal volgepropt en de chauffeur scheurt als een malle over de drukke straten vol met gaten en kuilen en gaat dan op elke hoek van de straat keihard in de remmen omdat er iemand uit wil. Daarbij komt nog dat de busjes zich in zon gammele staat bevinden dat ik bang ben dat ze elk moment uit elkaar vallen. In Nedeland zou zon bus de weg niet op mogen maar ik geloof niet dat ze hier ooit van een APK-keuring gehoord hebben.. maargoed dat hoort er allemaal bij en ik vind het stiekem ook wel leuk.

Puebla is een hele grote stad, hoofstad van de staat Puebla en heeft 1,4 miljoen inwoners. Het is erg levendig en er zijn veel dingen te doen. Op de pleinen vind je altijd zangers en straatartiesten. Maar het is nooit te druk en er zijn genoeg parken en andere plaatsen om rustig te lezen en koffie te drinken. De architectuur is heel divers en erg mooi. Verder veel kerken, waaronder de een-na-grootste cathedraal van Mexico. Eenvan de kerken is volledig gevuld met bladgoud eneen andere kerk herbergd het lichaam vanSan Sebastian (best gruwelijk om te zien want dat lichaam ligt er al 500 jaar dus je kunt je voorstellen hoe dateruit ziet).Dan heb je nog de forten waar de Mexicanen op 5 mei 1862 de Fransen hebben verslagen, wat in die tijd het sterkste leger ter wereld was en dat is iets waar ze heel trots op zijn en nog elk jaar gevierd wordt. Maar het mooiste van Pueblaisnatuurlijk het uitzicht op de 4! vulkanen. Helaas is er veel smog en is het uitzicht niet wat het volgens Axel altijd geweest is maar voor mij is het nog steeds heel indrukwekkend. De grootste vulkaan Popocatepetl (ja zoals het restaurant!) is momenteel actief dus we kunnen er helaas niet op maar het is wel heel gaaf om hem te zien roken

Zijn tante heeft ons nog een stadstour gegeven vorige week want ze weet heel veel van de geschiedenis dus dat was erg interessant. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik een rondleiding kreeg in het gemeentehuis waar normaal geen toeristen mogen komen. Ook hebben we een hele oude bibliotheekbezocht die zo mooi was, heb er geen woorden voor. Het is een soort balzaal met drie verdiepingen met rondom antieke houten kasten vol met boeken en in het midden leestafels. Er zijn deuren met daarachter geheime gangen en trappen die leiden naar nog meer boeken. Het doet me denken aan de geheime bibliotheek uit Schaduw van de Wind waar Daniel zijn boek vind. Er zijnbijna 50.000 boeken waarvan 9 met de hand geschreven en de oudste van1400. Helaas mocht ik geen fotos maken, maarpap je zou het echt schitterend vinden. Het schijnt dat je een boek lenenmaardit proces is ongeveer even ingewikkeld als het verkrijgen van een Amerikaans visavoor de Mexicanen.

Inmiddelsheb ik Axels hele familie al ontmoet. Zijn moeder Lidia entwee zusjes Ilse(19) en Mirza (27) met baby Camila (6 maanden) en zijn broer Ibis(33). En al zijn tantes en neefjes en nichtjes. Een hele grote maar warme familie dieme met open armen heeft ontvangen. De communicatie gaat soms wat stroef want ik stuntel nog erg met mn spaans enop zijn neef en1 tante na spreekt er niemandengels.We kijken elkezondagavondmet de familie La Voz Mexico(yep the voice dus, enhet is precies hetzelfde als in Nederland!) enafgelopen weekendzijn we met zn allen naar de kermis geweest.Lekker gillen in zon gammele achtbaan haha.Zijn neef Alvaro speelt bijna elke avondtroba(romantische mexicaanse muziek, veel zelfgeschreven) in een wijnbar dusdaar gaan we vanavond weerheen. Gister ben ik met Axel en zijn neefje Carlos en vriendin Sandra naar een worstelwedstrijd geweest, wat een spektakel is dat. Een hele arena vol met vloekende mexicanen en een ring met gespierde manneninte strakke felgekleurde pakjes met maskers op die elkaar in het rondslingeren, schitterend

Erwas een hele kleine mexicaan, ongeveer 1,40 m, met een dikkepens in een superstrakke goude legging.Hij was niet erg goed in worstelen want hijkwam nauwelijks van de grond maarzijn teamgenoten hielpen hem door een van de worstelaars van de tegenpartij vast te houden en hij sprong er dan met zijn volle gewicht bovenopen wreef zijn dikke blubberkont in het gezicht vande ander. Heb zo gelachen, t was niet om aan te zien.

In het appartement zijn inmiddels vreemde dingen voorgevallen... de tv's gaan soms vanzelf aan enuit en we horen krakende deuren(zo'n geluid als in the grudge..).Ik had voor Axel een sixpack bier gekocht en toen hij er een wilde pakken bleek dat het flesje halfleeg was, iemand had eruit gedronken enwij waren het allebei niet! Toen had hij een dicht, vol flesje naast het bed gezet enterwijl we tv keken hoorden we ineens plop! Het flesje bier was vanzelf open gegaan (let op dit was geen schroefdop maar hier heb je flesopener voor nodig..)Misschien is het onze verbeeldingna de vele horrorfilms die we kijken maar vreemd is het zeker. Wij denken dat het spookt en wie het ook is, hij lust graagbier. Erwasal een tijdjeniks gebeurdtotdat iktwee dagen geleden alleen thuis was..het werd donker en ik zat op bed te lezen toen het bed ineens begon te trillen. Ik dacht eerst dat ik het me verbeeld had toen het bed steedsharder begon te schudden... de geest komt me halen

! Ik scheet bijna in mn broek van angst.Toen begon ookde spiegel te schudden.. en de lamp... en toen begon het te dagen; hetwas een aardbeving! Je zou denken dat ik bang was toen ik me dat realiseerde maar nee,het was een opluchtingdat het niet de geest was,want ik had geen bier in huis en ik wilde m nietkwaad maken. Na een paar minuten hield het op en Axel kwam nietveel later thuis, helemaal bezorgd want ja, het was inderdaad een aardbeving geweest! 6,8 op de schaal van richter, niet niks dus. Gelukkig was de aardbeving eenstaat verderop voorgevallen dus bij ons was het niet zo erg en waarschijnlijk zullen wij denaschokken ook niet voelen maar dat was wel evenschrikken!

Nu zijn we allebei blut dus de laatste dagen hier gaan we lekkerrustig aan doen. Maar ik denk dat ikmijn portie avontuur nu ook wel gehad heb;een orkaan in Playa del Carmen, zwemmenmet haaien in Belize, een rivier vol krokodillen in Chiapas en hier inPuebla een aardbeving, volkaan die op uitbarsten staat en een spook in huis, wat wil je nog meer. Volgende week donderdag ben ik alweer in Nederland,maar tot dan ga ik nog even genieten!!

PS: Heb nog steeds geen mogelijkheid om fotos te uploaden dus jullie moeten waarschijnlijk wachten tot ik weer in nl ben!

Yes, I can!

Yes, ik ben bruin! Oke, roodbruin dan. Na 5 weken eindelijk een kleurtje, joehoeee!!!En hoe komt dat? Omdat ik de afgelopen dagen lekker op het strand gelegen heb

In Puerto Escondido (staat Oaxaca) een klein surfersdorp met verschillende baaien en hoge golven. Heerlijk op mn ligbed al mn boeken uitgelezen en natuurlijk veel gezwommen. Al zijn die golven nog best gevaarlijk, 1 had me te pakken en sleurde me zo 10 meter verderop het strand op, bikinilooos... het broekje heb ik nog net kunnen vangen tussen mijn tenen anders had ik daar poedelnaakt naar kunnen zoeken.Al met al behoorlijk genant enhet deed nog flink pijn ook, maar ik heb snel mijn bikini goed gedaan en ben weer de zee in gelopen alsof er niks aan de hand was. Ik had uiteraard mijn bril niet op dus konde gezichten van deandere mensenniet zien en dat is misschien maar goed ook.Axel heeftdit helaas moeten missen want die is drie dagen geleden naar zijn familievertrokken inPuebla.Zijn moeder was jarig en hij gaat een appartement regelen voor ons. Ik wilde Oaxaca nog zien dus ben gebleven. Ik dacht dathet wel even lekker zou zijn om mn eigen ding tedoen, maar eigenlijk valt het tegen.Ben de afgelopen weken 24/7 met hem samen geweest dus voel me nu ineens heel alleen, en zeker als je dan op zo´n idyllisch strandje bent. Maar ik geniet er gewoon lekker van en over een paar dagen zijn we weer samen

Ons reisschema hebben we trouwens omgegooid, we wilden eerst via Guatemala naar Mexico maar dat bleek toch wat omslachtig en kan gevaarlijk zijn. Toen was het plan om naar Chetumal terug te gaan en dan naar Pálenque ( de mayaruines), maar omdat Axel eerder terug wilde hebben we dit geskipt en zijn wein een keer doorgereisd naarSan Christobalde las Casas(2 lange dagen van wel 14 uur in een bus pfff).Voor mij was het Valladolid in het groot,dezelfdegekleurdehuisjes, met een plein in het midden (zocalo)en heel veel gekleurdekerken. Het was wel toeristischer dus veel winkeltjes en restaurantjes en je zag ook meer buitenlanders. Maar dat vond ik voor de verandering niet erg, fijn zo'n bruisende stad! Vooral de markt vond ik erg gezellig en veelvrouwen lopen hier nog rond intraditionele kleding(felgeleurde rokken en geborduurde bloesen in met name paars en groen en gemaakt van zware stoffen, heel apart). We hebben hier twee excursies gedaan, een naar el Canyon del Sumidero, een boottocht van twee uur tussen twee enorme kliffen door. Heel indrukwekkend en onderweg kwamen we nog een enorme groep grote krokodillen tegen die lekker aan de kant lagen te zonnen. De dag erna zijn we de hele dag op pad geweest, eerst naar een grot met grote stalagtieten waar je een heel eind in kon lopen endaarna naar een waterval. Dit was inhetbosmet een mooi pad naarboven langs het water, we waren echter zo druk met foto's maken en vlinders achterna jagen dat we compleet de tijd vergaten, we hadden namelijk maar 2 uur enwe waren nog niet eens bij de grote waterval! De sprint erin dus. Nou dat viel niet mee. Wat een pokke-eind was dat, in de verzengende hitte, ik had al een paar keer op willen geven maar Axel bleef me maar aanmoedigen met 'Si, tu puedes!' (Yes u can!) en ikerachteraan 'Ja, Obama'. Dus ik vol goede moed, bezweet en met een rood hoofd naar boven, maarik moet toegeven hetuitzichtboveninwas prachtig en ook het geluid van het naar benedenkletterendewater. En ik was best trots op mezelf dat ik het gehaald had. We waren wel te laatterugbij het busje tot ongenoegen vande chauffeur die wel 3 x op zijn horloge wees (en zelf was ie een halfuur te laat bij het ophalen maar daar heb ik maar geen woorden aan vuil gemaakt). Hierrna gingen we nognaar Cinco Lagos, 5 meren die elk een andere kleur hadden,op de grens metGuatemala.Er zaten4 oude vrouwtjes in het busje diespeciaal voor die meren kwamen(ze waren er al 5x eerdergeweest zo mooi vonden ze het) dus wij hadden hoge verwachtingen.Die werden niet waar gemaakt... Althans voor ons niet,ik had namelijk supergrote meren verwacht en een aantal waren meer nouja poelenofzo en dekleuren waren voor mij ook niet echt verschillend. Maar dieoudjeswaren helemaal blij haha... De rest van de tijd lekker door San Christobal geslenterd, uiteten geweest en's avonds naar ons favoriete wijnbarretje waar elke avond livemuziek is. En wederom naar een paar wijntjes de salsabar ingedoken! Kortom, lekker genoten dus

Bennu net aangekomen in een hostel in Oaxaca city,eerste indruk is dat het lijkt op San Christobal (maar ik heb het idee dat alle Mexicaanse stedenop elkaar lijken haha). Het is nu nog maar net 7 uur (ben met de nachtbus gekomen en eerst bij drie andere hostels aangeklopt die of gesloten waren of geen plek hadden, frustrerend),enkan pas om 1 uur inchecken. Een goed moment om mn blog te updaten dusen hiernade stad verkennen!

P.S.: foto's volgen, maar mag ze hier niet op computer zetten...

Diep in de zee en het oerwoud...

Hola!

Ik heb even een rustig momentje in Chetumal, hele dag wachten op bus naar Palenque, dus dacht zal weer eens een update gevenwant ondertussen alweer superleuke dingen gedaan!

Hoogtepunt was snorkelen op Caye Caulker, het tweede grootste rif ter wereld! Wow zoveel mooie vissen gezien.. Axel had nog nooit gesnorkeld dus het was wel even spannend maar ging heel goed. En voor mij was het ook de eerste keer om vanaf een boot te snorkelen. Eerste stop was bij een rif van ongeveer 10 meter diep, maar het water was heel helder dus je kon het heel goed zien. Onze gidsen klapten in het water en toen schoten de murenen vanuit het koraal omhoog richting onze flippers! Supereng maar ze heel mooi om te zien, ze waren groen en bewegen zigzaggend door het water. Verder een grote kreeft gezien en gespikkele arendsroggen en andere mooie vissen waarvan ik de naam niet weet. Na klein uurtje weer op de boot en verder varen naar shark en ray alley. De naam zget het al, hier zwemmen veel haaien en roggen. Het is daar erg ondiep,slechts eenmeter dus je staat er middenin! Ik scheet 7 kleuren toen ik het water in ging maar het was zo gaaf! Daar sta je dan tussen 20 manta´s en twee meter lange verpleegstershaaien.De gidsen tilden ze ook op dus kon de roggen aaien. Hierna een laatste stop bij een ondiep koraal, ongeveer 1,5 tot 2 meter. Hiermochten we zelf snorkelen zonder gids. Axel bleef op deboot dus heb alleen de koralen verkend en omdat het zo ondiep was zwom ik midden tussen de vissen. Kwam zomaar in een school met grote gele vissen terecht, heel bijzonder.

Hierna verder gereisd naar Dandriga. Eenstad bekend om zijn de Garifuna´s (zwarte bevolking daar) en drums. Ik vond het meer een dorp dan een stad, want was erg klein en niet veel voorzieningen maar de mensen waren supervriendelijk. Hebben een school bezocht en een optreden bijgewoond van de kinderen waarbij ze traditionele dans lieten zien, uiteraard op het ritme van de drums, erg leuk. En ´s avonds was er een optreden van rappers bij het lokale radiostation. Die gasten gingen helemaal los op de dansvloer en de meiden gillen en met hun konten schudden, schitterend.

Volgende stop Placencia.Een soort Caye Caulker in het groot, veel zand en gekleurde houtenstrandhuisjes en een gezellige sfeer. We hadden geluk en een supermooie cabana op het strand gescoord,palmbomen voor de deur en uitzichtop zee (5m), beter werd het niet. Het weer was alleen niet zo goed, dus hebben niet op het strand kunnen liggen maar wel lekker rondgelopen en sterren gekeken. Eerste avond dronkengeworden tot midden in de nacht op de dansvloer gestaantussen de daggerende belizeanen;) en tweede avondnaar bokswedstrijd gekeken, was voor mij de eerste keeren eenhoop oehs en aahs van mijn kant(ik voel de klappen gewoon alsik ernaar kijk) maar de sfeer in de bar was erg leuk. Axel was ergfanatiekaanhet supporten want een van de bokserswas een Mexiaan, maar helaashad hij niet gewonnen. Laatse dag een excursie gedaan naar Monkey river want ik wilde aapjes kijken! We gingeneerstmet een kleine speedboot door de mangroven naarMonkey River(eendorpje aan de gelijknamige rivier) waar we gids Alex ophaalden. Hij miste1 armen vroeg me af of dit in de jungle was gebeurd maarheb dit maar niet gevraagd. Èerst stukje gevaren over de rivier en al vele vogels gespot. Er zat een Amerikaanse in de boot (ze komt elke 3 maanden hierheen, volgens mij heeft ze geld teveel) en ze was helemaal gek van vogels dus bij elke mus(bij wijze van spreken) ging ze helemaal uit haar plaat. Wij hadden meer oog voor de zonnebadende krokodillen en leguanen en de otters die zo nu en dan langs de boot zwommen. Op een gegeven moment hoorden we een enorm gebrul vanuit de jungle, hetklonk angstaanjagend als van een groot roofdier, hetbleken de howler monkeys! (volgens mij noemen wij dat brulapen;) zulke kleine schattige zwarte aapjes, maar een lawaaidat ze maken, ongelooflijk. Volgens Alex is dit het dier dat het hardstegeluid produceert, harden danhet gebrul van een leeuw! Alex besloot aan te meren bij wat naar mijn meninggeen ingang van de jungle was (hij had een groothakmes bij waarmee hij de planten weg moest kappen om een weg te banen door de dichtbegroeide jungle)maarhij was ervanovertuigd dat hier de apen zaten. Dusja dan kom je maar uit de boot he. Moet zeggen dat ik een beetje angstig was, want zoals gezegd het was echt een jungle met superveel planten en hij had net verteld dat er ook tarantula´s en een veelvoud aan slangen voorkomt dus was niet echt op mijn gemak. Maar al in de eerste boom spotten we een aap, dus ik was blij!Alex maakte extraveel geluid(het leek zelf net een brulaap) zodat de apen gingen brullen.En toen kwam er een moeder voorbij met eenkleintje ophaarrug! Echtheel schattig. Hebben uur door de jungle gelopen maar helaas niet heel veel tegengekomen,wel een paar mooie grote felgekleurde vlinders en 2 enorme spinnen (geen tarantula´swant ze zijn niet harig maar ze mogen van mij daar blijven).Ookal zie je niet veel het blijft spannend wantje weet dat er een hoop dierenzitten en zelfs jaguars!Ook veel mooie planten gezien, veel worden gebruikt door de bewoners van het dorpals medicijnen.Er was zelfs bamboe! Helaas ook een heleboel muggen, ze hadden hetbeter Mosquito river kunnen noemen, ben helemaal lekgestoken:( maargoed je moet er wat voor overhebben haha

Dat was het weer voor nu, Hasta luego!

Vuurvliegjes en blote voeten

Helloowww!

Hier het eerste berichtje uit Midden-Amerika! Ben inmiddels al bijna een maand weg en al veel gezien en meegemaakt :)

De eerste twee weken in Playa del Carmendoorgebracht met Axel. Vooral genieten van elkaar, het strand en het heerlijke mexicaanse eten. Al moet ik zeggen dat ik even geentaco's meer kan zien;)En de tortilla met koeienpootraad ik niet aan.Heb orkaan Rina overleefd, wat achteraf reuze meeviel maar op dat moment was het wel even spannend. Constant het nieuws volgen, veel eten inslaan (in de supermarkten was het megadruk en bijna alles was uitverkocht, panic shoppen noemen ze dat) zelfs een kaars gekocht voor als de electriciteit uitviel (dat was gelukkig maar even). Op de dag zelf binnen blijven en afwachten. Het stormde heel erg (onweer en harde windstoten) maar daar bleef het gelukkig bij. Vond het toch wel dreigend en het was maar kracht 1. Verder lekker rustig aan gedaan. Ook mijn verjaardag hier gevierd, voor het eerst zonder familie en vrienden dat is wel raar maar daar staat tegenover dat het heerlijk weer was en ik mijn verjaardag op het strand kon vieren met Axel :D 'savonds lekker eten en salsa dansen.

Vorige week Playa verlaten met als eerste stop Valladolid, een kleine stad met veel kleine pastelkleurige huisjes. Heel gemoedelijk en fijn om rond te lopen. Hier een cenote bezocht (grot met helder water waar je in kan zwemmen) deze was alleen een beetje creepy want er zaten heel veel vleermuizen in! Op 1 november vierenze in Mexico Dia de los muertos, waarop de doden geeerd worden. We hebben een ceremonie bijgewoond in een park waar allerlei altaren stonden met foto's van overledenen.Sommige mexicanen waren verkleed en geschminkt als skeletten of zombies. Heel bijzonder om mee te maken maar ook een beetje griezelig. Hoogtepunt was bezoek aan Chitzen Itza, een van degrootste en belangrijkste overgebleven Mayastad. We kwamen door verkeerde planning heel laat aan ende sitebleek gesloten! Uiteindelijk mochten we (na extra bijbetalen) toch naar binnen met als voordeel dat we de enigen waren en het begon te schemeren wat de tempels nog mysterieuzer maakte. Toen het helemaal donker werd zagen we ineens allemaal lichtjes; vuurvliegjes! Ik kan niet beschrijven hoe mooi dit eruit zag met op de achtergrond de reusachtige gebouwen, het was magisch,kreeg er gewoon kippevel van. Daarna nog een licht en geluidshow gezien in het donker waarbij ze verhalenvertelden over de Maya's en de grootste tempel ondertussen verlicht werd met allerlei kleuren. Op de achtergrond hoorde je oerwoudgeluiden. Echt een bijzondere ervaring.

Na drie dagen Valladolid verlaten en naar Chetumal gereisd, een grensplaats vlakbij Belize. Het plaatsje doet een beetje spookachtig aan (zoals je kan verwachten bij een grensplaats) er zijn nauwelijks winkels of eettentjes en na 19:00 uur is er niks meer te beleven. Daarbij is de sfeer een beetje grimmig. We zijn de volgende dag daarom naar Bacalar gegaan, een prachtige lagune waarin het water op een bepaalde tijd op de dag wel 7 kleuren heeft! Helaas hebben we niet al die kleuren gezien maar het was ondanks dat echt prachtig. Hebben heerlijk gezwommen en heb Axel leren duiken ;) Dag erna naar het Museo del Culturo Maya in Chetumal geweest, een van de beste Mayamuseums in Mexico. Interessant om meer te weten te komen over deze mensen. Onbegrijpelijk hoe ze in die tijd die tempels konden bouwen en zoveel wisten van sterrenkunde, wiskundeenz.

Hiernade bus genomen naar OrangewalkBelize. Eengare schoolbus maar o zo gezellig, veel rastafari's in de bus en reggaemuziek :)Toen de bus stopte in Orange Walk was het even slikken, dit was wel erg ver van de bewoonde wereld. Hetstadjezag er erg verlaten envooral onheilspellend uit. Het begon te schemeren en we hadden nog geen hoteldus het was geen fijn gevoel om rond te lopen. Uiteindelijk een hotel gevonden en toen was het zoeken naar iets om te eten. Buiten een paar eetstalletjes aan de straat was er niks te krijgen. Al met al niet echt een leuke eerste indruk van Belize dus we besloten de volgende dag verder te gaan naar Caye Caulker, een eiland voor de kust van Belize. De sfeer hier is super, onwijs relaxed. Hier doe je lekker helemaal niks behalve slapen, in je hangmat liggen, eten en cocktails drinken. Dit eiland word ook wel blote voeten eiland genoemd, alle wegen zijn namelijk van zand, het is een grote zandbak, dus slippers uit en gaan! Gister wel een klein incidentje toen we uit eten gingen, ik had een gave bar gezien aan het strand met schommels. We zaten lekker te eten toen plotseling meerdere mensen riepen'Watch out, underneath your foot!' ik voelde iets onder mijn slipper dus ik keek en het was een enorme krab van 20 cm! Ik schrok zo erg dat ik met een enorme klap van de schommel viel en met mijn hoofd rechts naast de krab belandde, die inmiddels in attackmode stond met scharenin de lucht, klaar voor de aanval. Ik gillen natuurlijk, maar mijn lijf zat op zo'n manier om de schommel gevouwen dat ik er zelf niet onderuit kon komen dus axel moest me eronder vandaan sleuren. Ben er zonder kleerscheuren vanaf gekomen maar dat was wel even schrikken zeg. En for the record, ik had nog geen druppel alcohol op... Ook probeerde een rastafari me drugs te verkopen en Axel viagra! Volgens de mensen van ons hotel zijn dit 'hustlers', ze komen van Belize City en verpesten een beetje de sfeer van het eiland. Dus we proberen ze een beetje te meiden. Maar verder is het hier heerlijk toeven. Vandaag gekayakt tussen mangroves en morgen waarschijnlijk snorkelen. Yep, life is hard.

Tot zover mijn avonturen, ik ga een hapje eten :) tot de volgende keer!

Twinkle Twinkle Little Star

Hallo allemaal!

Hier weer een berichtje uit het verre China. Ik kom net terug van een heel leuk weekend. De planning was om naar Chengdu te gaan, maar werd donderdag uitgenodigd door een van de pandaverzorgers (Mr. Strong, degene die goed Engels spreekt) om vrijdag t/m zondag met hem mee te gaan naar zijn woonplaants Dujiangyan. Ikkon bij hemovernachten en eten en hij zou me de stad laten zien als ik in ruil daarvoor zijn nichtje zou helpen metEngelse les geven aanChinese kindjes.Goeie deal toch?Dus benvrijdagochtendvroeg vertrokken richting Dujiangyan. Het eerste stuk reden we mee met de directeurvan de pandaclub, heerlijkin een luxe auto, heb nogniet zo lekker gezetenin China haha met op deachtergrondmuziek van... de Backstreet Boys en N Sync! En die man zat vrolijk mee te zingen, echt hilarisch. Chinezen zijn echt gek op boybands en dan vooral die van de jaren '90 ;) De volgende cd was zowaar Lady Gaga (daar was hij fan van, vertelde hij later) en bij zijn interpretatie van Telephone hield ik het echt niet meer! Een gezellig ritje dus. Daarna nog 2 uur met de bus (waarin een Chinese karaoke dvd werd gedraaid waarop Mr. Strong vrolijk mee ging zingen) en toen kwamen eindelijk in Dijiangyan aan. We werden opgehaald door zijn vader in zo'n soort overdekte scooter (als een riksja, maar dan motorisch), gaat niet harder dan een fiets haha. Mr. Strong woont in een soort appartementencomplex, een leuk huisje, simpel ingericht maar uiteraard wel met een flinke flatscreen haha. Naasthem wonen z'n ouders en daarnaast zijn tante; familie is erg belangrijk in China. We aten dan ook elke dag en alle maaltijden bij zijn moeder. Ze stond bijna de hele dag in de keuken om al die maaltijden te maken want in China is het dus gebruikelijk om in elk geval bij de lunch en diner minstens 6 gerechten op tafel te zetten. Daar kunnen we nog wat van leren in Nederland! Had wel moeite om steeds alles te eten. Ten eerste was het heel veel en ten tweede was vooral het vlees niet echt mijn ding. Ze kopen hiernamelijk een heel beest, hakken het in stukken en gooien het in de pan. Niks verwijderen van de botten en pezen, nee dat eet je gewoon allemaal op... Ze deden wel erg hun best om dingen te maken die ik wel luste zoals aardappels en groenten. Blijf een echte Hollander he;)

Na de lunch gingen we met zijn verloofde, zijn nichtje Sofia (de lerares) en haar moeder naar eenshoppingmall die dezelfde dag geopend was. Het was een hele happening met een soort idolscontesten mensen in pandakostuums. De mallbleek eenmegawarenhuis van8 verdiepingen.Lekker rondgelopen en daarna een lading snacks ingekocht voor op de pandabase (en voor als ik het eten niet lust). 's Avonds om 19:00 uur gingen we naar het huis van Sofia, waar ik les zou geven. Sofia geeft les in de avonduren en in het weekend. Het is dus een extra les buiten de schooluren van de kinderen. In China is het gebruikelijk dat de dagen van Chinese kinderen (al vanaf 5 jaar) helemaal volgepropt worden met extra activiteiten, zoals Engelse les, wiskunde en bijvoorbeeld pianoles. Ze hebben helemaal geen tijd om te spelen en dat vind ik best triest. Toen ik bij de school aankwam zaten er 35 kindjes (6 t/m 10 jaar) al ongeduldig te wachten. Ze waren helemaal enthousiast toen ze mij zagen (buitenlanders zijn heel interessant, en ik vooral omdat ik best lang ben) en vuurden gelijk allemaal vragen op me af. Wat vind je van China? Wat is je favoriete eten? Lievelingskleur? Hou je van dieren? enz. Heel schattig. Ik was nauwelijks voorbereid op de les en moest het alleen doen, dus was best zenuwachtig. Begon met het leren van enkele woorden (puppet, skatboard, game, puzzle, boat) aan de hand van spelletjes. Daarna moestik een verhaaltje voorlezen. Het werd roodkapje. Hetvoorleesboek was alleen in Chinees, dus moest de tekst er zelf bijverzinnen. Dat bleek nog lastiger dan ik dacht, help, hoe ging dat sprookje ook alweer? Gelukkig had ik een handpop van een wolf dus kon ik daar een beetje mee spelen en kinderen aanvallen (haha evil). Hierna was het tijd voor een liedje. Twinkle Twinkle Little Star, voorgezongen door de juf, ik dus. Gelukkig is hier geen opname van. De versie die we van internet gedownload hadden was namelijk onmenselijk hoog gezongen. Ik was blij dat de kinderen het liedje al in het Chinees kenden, dus de melodie hoefde ik niet meer uit te leggen. De eerste zinnen gingen goed, maar de laatste zinnen was een drama (up above the world so high, like a diamond in the sky). Ik weet niet wat ze zongen, maar het leek in elk geval niet hierop... Pff dat is nog best moeilijk zeg, kinderen een liedje leren. Was uiteindelijk toch wel tevreden met het resultaat en Sofi ook. Op het laatst nog een vragenrondje (dat waren weer 50 vragen haha, de kinderenvochten gewoon om mijn aandacht) en een groepsfoto. En toen was ik bekaf. Petje af voor degenen die dit dagelijks doen.Vond het vooral lastig om ze tot de orde te roepen, want ze zijn snel afgeleid en voor je het weet wordt ' t een kippenkot. Maar ben best trots op mezelf dat ik dat toch maar even gedaan heb. Was echt een superleuke ervaring.

Hierna gingen we naar de brug, die 's avonds heel mooi verlicht is. Hebben daar wat rondgelopen en foto's gemaakt. Heb nog een Chinese fluit gekocht (alhoewel het geluid dat ik eruit produceer niet om aan te horen is). De chinezen kregen (uiteraard) weer honger en dus besloten we om (het was 22:00 uur) hotpot te gaan eten.Het restaurant stond vol vierkante tafels met in hetmidden een pit voor de hotpotketel. Achterin was een soort winkeltjewaarje ingredienten kon kopen voorin de hotpot.Hier zaten ook dingen bij die je absoluut niet wilt eten zoals verscheidene organen (wat te denkenvanblaas!) en zeeslangen. Helaas voor mij belandde dit alles(ja, ook de blaas) in onze hotpot. Die blaas heb ik 10x af moeten slaan want dit was toch echt wel een lekkernij, net als het varkenshart. Heb het toch maar bij mijn groenten en aardappelen gehouden, op wat enkele stukjes normaal uitziend vlees na. Gezellig, maar niet echt mijn ding. Voor de experimenteerders onder ons, zeker doen!

De volgende dag zaten we al vroeg aan hetontbijt. Ik zag een vrouw die tai chi deed waarop Mr. Strong zei: kom we gaan gezellig meedoen!. Voor ik het wist stond ik ergens in een voortuin de bewegingen vandezeoma na te doen, die verrassend lenig was voor haar leeftijd. Mijn tai chi moves was ik eigenlijk volledig vergeten, maar ik herkende wel veel bewegingen en na een half uur begon ik erin te komen. Was erg leuk, misschien ga ik volgend jaar weer toch maar weer op tai chi :). Dit was in elk geval een goede opwarming voor de lange wandeling die me nog te wachten stond. Ik ging samen met Sofia, haar moeder en vriend en 3 studenten, Lucy, Linda en Julia naar de dam waarDujiangyanbekend om staat. Dit irrigatiesysteem (gebouwd in 256 BC) splitst de Min rivierin 2 delen. Het meeste water gaat naar het dichtbijzijnde Chengdu.Er wordt in totaal 5300 vierkante kilometer land geirrigeerd in de regio. We hebben daar de hele ochtend rondgelopen, waaronder 2x over een wiebelbrug, had gewoon zeebenen toen ik eraf kwam! Mooie omgeving en was ook een lekkere zonnige dag. 's Middags met Mr. Strong rest van Dujiangyan verkend. Gewoon lekker rondgelopen, ook buiten het centrum. Dit vond ik eigenlijk het leukste om te zien hoe de mensen daar wonen, werken en leven. Het is een rustige stad, zeker vergeleken bij Chengdu. Veel relaxter om rond te lopen. Op een gegeven moment liepen we een beetje in een achterbuurt en zag onder andere een slager die er heel guur uitzag. Zegt Mr. Strong prompt: zullen we daar een eend halen voor vanavond? Uhm.. als 't aan mij ligt liever niet, maar hij stond al binnen en voor ik het wist stond ik op een stuk eend te knauwen. Smaak was goed (beetje zoete marinade) maar wederom bot en pees. Maar de eend ging mee, dus de rest van de middag liep ik rond met een half opengereten eend in een plasticzak. Vervolgens op jacht naareen warmer kledingstuk voor op de pandabase want ik had te weinig warme kleding bij.De chinesekleding valt (zoals verwacht) erg klein dus was lastig om iets te vinden dat paste, maar uiteindelijk een shirt met eenpanda gevonden :) Daarna naar huis om de eend te verorberen. Dit was echter niet zo gezellig want er ontstond een flinke discussie. Mr. Strong's vrouw is normaal niet zo spraakzaam maar nu liet ze eens goed van zich horen. Ik verstond er uiteraard geen woord van, maarhet was wel duidelijk dat zekwaad was. Mr. Strong en ik zouden 's avonds zouden weonze voeten gaan wassenen laten masseren. (Ja, daar bestaan hier speciale winkels voor, chinezen wassen hunvoeten het liefst meerdere keren per dag. Erg hygienisch maar doe dan alsjeblieft ook wat aan de toiletten!) Gezien de discussie aan tafel leek mij dit alleen niet zo'n goed plan dus zei hem dat hij misschien maar beter wat tijd met z'n vrouw kon doorbrengen omdat ik het ideehad dat zij niet zo blij was met de situatie. Nu moet ik er ook bijzeggen dat hij dus normaal gesproken in Ya'an woont voor zijn werk en maar drie keer per maand naar huis gaat. Dit was een van die keren en hij had bijna alleen nog maar tijd met mij doorgebracht dus kon haar wel enigzins begrijpen.Even later kwam hij terug met de mededeling dat we inderdaad nietmeer weggingen en dat ik die avond bij zijnouders moest slapen want hij had iets met z'n vrouw te doen. Ik dacht ok die gaan even aan 'teambuilding'doen. Kreeg een supermooie kamerbij z'n ouders met een paars hemelbed, helemaal blij. Bleek de volgende dagdat dit de slaapkamer van zijn ouders was en dat zij samen op een kinderbedje in de computerkamer hadden geslapen! Voelde me echt heel schuldig.

De volgende ochtend gingen Mr. Strong en ik naar Jiu Zi ancient town. Dit moest een hele oude stad voorstellen maar was helaas compleet gerestaureerd (of misschien zelfs wel recent zo gebouwd) en er zaten gloednieuwe winkels in. Viel nogal tegen dus. Er was wel een leuke straat met allerlei kleine gekke winkeltjes. Hier kon je onder andere maden, kakkerlakken en schorpioenen op een stokje eten. Echt ontzettend smerig. En voor deze lekkernij moet je nog flink geld neertellen ook: 1 schorpioen kost zo'n 2 euro, wat erg duur is aangezien je voor een kom noodles slechts 40 cent betaald. Mr. Strong was niet erg spraakzaam en later bleek waarom. We zaten te eten toen hij ineens zij: my wife andI broke up yesterday! Het had niks met mij te maken, ze waren al langer niet meer gelukkig en dit weekend was alleen de druppel. Die avond ervoor hadden ze gepraat over hoe alles moest met het huis en de spullen enz. Ik was er wel een beetje van slag van, niet zo'n leuk einde dus van een verder superleuk weekend.

Dit is helaas mijn laatste week bij de panda's, dus ga er nog maar even goed van genieten! Tot over een week!

Ps: bedankt voor alle leuke berichtjes :)

Wo ai xiong mau!

Hier eindelijk een berichtje vanaf de pandabase! Ik zit inmiddels alweer op de helft, de tijd vliegt. Heb het eten met stokjes al goed onder de knie, ben de master of chopsticks haha hurktoiletten? peace of cake ;) het chinese eten ben ik ook al gewoon, en gelukkig is hethier op de pandabasegrotendeels erg lekker. Het ontbijt lijkt echter meer op een gevangenismaal, het is of droog brood of noodles (een pot heet water met witte slierten erin). Gelukkig had ik van tevoren chocoladepasta gekocht dus dat doe ik op een boterham, dan lijkt het nog ergens op. Met de lunch en diner komen er een aantal gerechten op tafel waar je van kan pakken. Bijna elke dag wel kong pao chicken dus dat is sowieso goed en veel andere soorten pittig vlees (varken en rund) met groenten, een mengsel van tomaten en ei en kool. Dit komt uiteraard met rijst en soms iets van aardappelslierten of frietjes! Het rare is dat chinezen nauwelijks iets drinken bij het eten. Je krijgt een klein kommetje (lees 1 slok) met slappe groene thee erin en that's it. Ook toetjes kennen ze niet. Gelukkig verkopen ze in het park op zo'n beetje elke hoek van de straat ijsjes dus dat is mijn traktatie voor de middag haha
gewoonten waar ik echt niet aan kan wennen zijn het rochelen, vind het ronduit smerig, het geluid alleen al en de inhoud hoef ik helemaal niet te zien. Ze legen ook gewoon hun neus op straat, yak. De chinezen hebben de meest ingewikkelde apparaten uitgevonden,was een zakdoek nou echt zo moeilijk?! Verder praat iedereen zo hard, soms lijkt het wel of ze aan het schreeuwen zijn. Het doet gewoon pijn aan m'n oren. Hallo, ik sta vlak naast je, ik hoor je wel! Maar verder valt t allemaal wel mee hoor.

Ben vorige week dinsdag aangekomen op Bifengxia, het pandareservaat. Het ligt echt in de middle of nowhere, midden in de bergen op zo'n 1000 meter hoogte. Het is echt een schitterende omgeving. De omliggende bergtoppen zijn altijd in mist gehuld en er zijn veel bomen en planten. Hierin leven ook de meest vreemde wezens; van sprinkhanen in alle soorten en maten, felgekleurde duizendpoten en spinnen tot wandelende takken en bladeren! En ja zelfs daar wen je aan. Zolang ze niet in m'n slaapkamer zitten vind ik het prima. Over de slaapkamer gesproken... ik deel een kamer met Kyra watheel gezellig is. Over de kamer valt verder niet naar huis te schrijven. Hij is groot en de bedden zijn oke, maar het is ontzettend klam. Alles wordt nat, zelfs de kleren in je backpack en de lakens, alles. En dit brengt dan weer een heerlijk aroma met zich mee wat nog het meest lijkt op natte hond. Smerig dus. Dan is er de douche, dat wil zeggen een douchekop boven de wc! Wie dit ooit heeft bedacht.. je moet voordat je wilt douchen eerst de stekker in het stopcontact stoppen en dan wachten totdat het alarm afgaat. Dit duurt meestal 40 minuten en dit is eenvreselijk deuntje watzich qua irritantheid kan meten met het bekende carnaval festival (aaargh)en als je pech hebt en je vergeet de stekker eruit te halen dan wordt je dus midden in de nacht wakker door.. juist. Het stopcontact zit trouwens naast de douchekop en wordt dus nat tijdens het douchen. Ja lekker veilig allemaal,in een andere kamer is douche van de week al ontploft!!! Anyway, als water dan eindelijk warm isdanmoet jejezelfnogtussen de wc en de muurproppen.De douchekop blijft ook niet recht staan maar zwenkt van links naar rechts. Het resultaat; de hele badkamer is nat.Verder wordt de kamer niet schoongemaakt, dus het wordt behoorlijk smerig aangezien wij een aantal keer per dag met onze modderpoten door die kamer moeten. Je kleren moet je zelf wassen in de wastafel maar vanwege het weer droogt dit niet. Met als gevolg dat ik al een week in dezelfde stinkende kleren rondloop, zoals 't hoort bij een echte backbacker haha. Het is hier ook echt heel erg koud, loop met lange mouwen, fleece en sjaal en dan nog bibberen. Denk dat het ongeveer 10 graden is en het regent veel. Gelukkig voorlopig nog niet tijdens het werk.

Oke genoeg horrorverhalen, nu hetgoede nieuws: de panda's zijn geweldig :D zou ze het liefst de hele tijd willen knuffelen, maar dat gaat natuurlijk niet. Bifengxia is een reservaat waar ongeveer 70 panda's zitten (heb die alleen nog niet allemaal gezien) en hier wordt gefokt met panda's en er is een researchcenter. Gewonde panda's worden ook opgevangen. Veel vande panda's en verzorgers die hier zijn komen van Wolong, een pandareservaat dat in 2008verwoest is door een aardbeving. Mijn dag begint om 07:30 uur met ontbijt en start dan om 08:00 uur. Eerst worden de panda's gevoerd en dan het harde werk: het schoonmaken van de pandahokken. In mijn sexy bruine overal (die 5 maten te groten is) en gewapend met mijn bezem en poepschepbakje kan ik aan de slag! Meestal maak je 4 hokken schoon (binnen en buiten) met ongeveer 5 personen. De pandadrollen zijn enorm maar gelukkig niet zo smerig omdat er alleen bamboo inzit en het stinkt dus niet (zo). Dit duurt ongeveer 1,5 uur en het is echt zweten maar daarna ben je vrij tot 11 uur. Kan ik rondlopen in het park of op internet. Om 11 uur worden de panda's gevoerd. Ze krijgen meestal pandacake (heb het geproefd en het smaakt een beetje naar hele droge worteltaart ;) en soms wortels en appels en natuurlijk bamboe. De meeste panda's mag ik zelf voeren en dat is het leukste van de dag. Ze komen gelijk aangewaggeld als ze het pandabrood ook maar ruiken en dan gaan ze heel lief voor de tralies zitten met hun pootjes erom heen geklemd. Ze houden de cake vast in hun pootje en smikkelen er dan van, superschattig. Ze smakken trouwens heel erg haha en als ze klaar zijn dan likken ze hun hele vacht af tot de laatste broodkruimel. Dan zijn we om 11:30 uur klaar en lopen we terug naar het restaurant (10 minuutjes) want dan staat de lunch al klaar! Dan is het wachten tot 14:00 uur voor een derde keer voeren en de laatste keer om 15:30 uur.Ikhoef dus niet zo hard te werken (buiten het schoonmaken)en het is veel wachten tussendoor. Soms is het wel vervelend, maar aan de andere kant heb je dan tijd om de panda's te observeren en foto's te maken.

Er zijn 4 zogenaamde stations op het park met elk hun eigen panda's en verzorgers en ik zit bij het eerste station, met 9 panda's. Mijn favoriete panda's zijn Shanku en Shiniar, ze zijn 4 jaar oud en zitten samen in een hok en ze spelen de hele tijd. Ze rollen over elkaar heen en bijten elkaar en dan maken ze hele grappige hoge piepgeluiden. Gister zaten ze in een boom en toen brak een tak af en vielen ze naar beneden! Maar niks aan de hand, ze staan gewoon weer op en klimmen vrolijk in de volgende boom. Daarnaast zit Yang Yang, dit is een wilde panda. Hij is al 13 jaar en is hier gekomen toen hij 8 was omdat hij gewond was. Hij heeft slechts het gewicht van een 3 jaar oude panda, dit komt omdat wilde panda's altijd veel kleiner zijn (vanwege minder voedsel en slechtere leefomstandigheden) dan hun soortgenoten in gevangenschap. Omdat Yang Yang een wilde panda is, is hij best gevaarlijk en mag ik hem niet voeren. Dan hebben we Tien Tien een vrouwtje van een jaar of 8. Zezal samen met het mannetje naast haar aan het einde van het jaar naar een dierentuin in Engeland gaan. Een eindje verderop zijn nog 4 hokken met panda's, deze liggen op een berg die erg glad is en we zijn altijd bang om te vallen. Hier zit Lulu, dit is een mannetje (snap niet waarom ze die lulu hebben genoemd maar oke dat zijn de chinezen weer) en dit is de grootste en meest gezonde panda. Hij is ook gevaarlijk want heeft schijnbaar al een paar mensen aangevallen... als hij honger heeft dan gaat ie rechtop staan en rammelt ie keihard met z'n poten aan de tralies. Het schuim staat danop z'n mond en dat ziet er echt eng uit. Hij heeft een crush op Shimei, wat wij niet begrijpen want dat is eigenlijk een beetje een suffe panda. Haar tong hangt de hele tijd uit haar mond en ze is heel sloom, maar wel lief. Dan is er nog Pincess, de enige panda die geen pandacake lust en Meisheng, dit is een hele lieve panda. Ze wil alleen geen bamboo in haar hok want ze wil dat haar huis schoon is! haha zelfs panda's hebben eisen. De pandaverzorgers die ik help zijn Ko chan (noemen wij ook wel Mr. Cool want hij ziet er heel cool uit, we denken dat hij echt de hunk van de stad is haha) en Toby (dat is zijn engelse naam, chinese naam is te moeilijk om uit te spreken). Ik was gelijk enthousiast en zei ' Wat leuk mijn hond heet ook tobi :)Maar dat vond ie geloof ik niet zo'n leuke vergelijking haha. De verzorgers spreken helaas bijna geen engels dus communiceren is soms lastig. Ze kennen woorden als 'Clean, broom, food, bamboo en get out'. Dit komt over als commanderen maar ze kunnen nu eenmaal niks anders zeggen. Dit heeft als nadeel dat je ook niet veel over de panda's te weten komt en dat vind ik erg jammer. In het informatiecenter kan je een video bekijken over de panda's, maar dat is het wel. Er is een verzorger die goed engels spreekt, Mr. Strong (hij is heel klein en dun, dus geen idee hoe ie aan die naam komt) en die heeft ons gister het sexleven van de panda's uit de doeken gedaan, echt zo gelachen. Zal de details hier niet inzetten gezien het gevarieerde lezerspubliek, maar wie geinteresseerd is in de unrated versionkan me mailen:p De dagen zien er dus grotendeels hetzelfde uit.Wat wel heel leuk was is dat zekwamen filmenvan een Britse tv-zender voor een documentaire over de panda's die overgeplaatst werden enwij hebben de opnames en verhuizing van de panda's meegemaakt omdathet bij ons station was!We stonden letterlijk achter de camera dus hebben alleskunnen zien. De presentator was een Ier die heel ijdel was en steeds zijn haar checkte in de cameralens en heel enthousiast vertelde over de grotetrip van Sweetie en Sunshine. De panda's werden in een kleine kooi gelokt met eten en met een soort golfkarretje naar een tijdelijk verblijf gebracht. Hier gaan zeeen tijdje in quarantaine voor hunuiteindelijketransfer naarSchotland. Voordien werd met behulp van een bezem (?) nog eventussen de edele delen geroerd om te kijken of het een jongen of een meisje was. De panda's vonden het allemaal wel best en gaven geen kick. Erg leuk om mee te maken :)Ook heb ik gezien hoe de panda's gewogen werden. In elke pandavilla is een weegschaal in het midden en daar worden dan stukjes appel op gegooid om de panda te lokken. Sommige panda's zijn echter slim en pikken het voedsel eraf zonder ook maar een voet op die weegschaal te zetten. De panda's bij mijn station wogen tussen 88 (Yang Yang) en 120 kilo (Lulu).

Na werktijd is er soms een les van Vicky. Zij is een van onze coordinatoren en loopt stage omdat ze chinees willeren aanbuitenlanders. Heb tot nu toe helaas nog maar1x Chinese les gehad en kan nog niet veel meer zeggen dan Wo shi Eline (ik eet Eline) en Wo ai xiong mau (ik hou van panda's). Dit roepen we dus ook naar elke chinees waarop ze in lachen uitbarsten. Verder heb ik kalligrafieles gehad (schrijven van chinese tekens met een speciale pen 'Maubi'gemaakt van kattenhaar) engister hebben we panda's geknipt uit papier. Het is netof ik weer terug ben op de kleuterschool maarhet is wel heel leuk.Vanavond gaan we met z'n allen dumplings maken! Dit is een traditionele chinese snackgemaakt van deeggevuld met groenten en vlees (lijkt eenbeetje op ravioli).Om 18:00 uur krijgen we dan ons avondeten voorgeschoteld vandaag dus onze eigen baksels) en daarna moeten we onszelf vermaken want er is niks te doen. Meestal doen we spelletjes zoals ping-pong, kaarten of Mahjong. Mahjong is een traditioneel chinees spel wat hier heel veel gespeeld wordt en nog het meest lijkt op rummicub. Met het verschil dat er voornamelijk chinese cijfers opstaan en dit voor mij moeilijk uit elkaar te houden is.. Heb een reisset gekocht dus kan het thuis spelen :) De chinezen zijn trouwens erg fanatiek als het op spelletjes aankomt. Ze gaan tot het uiterste om te winnen en willen ook het liefst alleen de spellen spelen waar zij goed in zijn haha. Dit doen we tot een uur of 9 onder het genot van halve liters chinees bier om ons warm te houden (ja dat krijg je met al die ieren) en dan is het bedtijd. Lekker onder m'n electrische dekentje!

In het weekend is er hier niks te beleven dus dan kan je het beste ergens anders heen gaan. Dit weekend zijn we met de hele club naar Ya'an gegaan, een stad 16 km hier vandaan. De stad is niet zo groot en heel authentiek, hier zie je nog het echte China. Veel marktjes waar ze echt de raarste dingen verkopen en overal zie je riksja's rijden. Het beste was nog het hotel waar we eindelijk een fatsoenlijke douche konden nemen en een goed ontbijt :D Aankomend weekend ga ik denk ik weer naar Chengdu.

Zo het is alweer tijd om de panda's te voeren, dus ik ga wat pandacake voorbereiden!

Brutale apen en chinezen...

Hier een laatste berichtje uit Chengdu, want het is morgen alweer mijn laatste dag hier! Voor degenen die zich druk maken of ik wel goed eet (mama); don't worry ik krijg m'n calorieen wel binnen hoor, van afvallen is ondanks al het lopen helaas nog geen sprake. Ik zondig af en toe met een pizza of hamburger (of chips, McFlurry, chocola haha) maar probeer voornamelijk toch rijst te eten. Heb een favoriet gerecht; Kong Pao Chicken, dat is kip (duh) met groenten en nootjes in een pittige saus, mmm J Heb ook het lokale gerecht van hier gegeten: hotpot. Een paar dagen geleden organiseerden ze namelijk een hotpot party bij het hostel. Het lijkt nog het meest op fondue, er staat een grote pot op tafel gevuld met pittige olie waar allerlei groenten en vlees in drijven en die moet je er dan met je stokjes uitvissen (dat ging toen nog niet zo goed maar inmiddels ben ik bijna een pro ;). In je kommetje zit dan nog een saus van olie, peper en bepaalde kruiden om het extra pittig te maken. Ze hadden wel rekening gehouden met onze westerse magen en het niet te pittig gemaakt, maar m'n tong ging er wel van tintelen haha.

Ik heb veel mensen leren kennen in het hostel en veel leuke dingen gedaan. Ben met twee nederlandse meisjes en een Duitse jongen naar Mount Emei geweest, dat is een grote berg op 3 uur rijden ten zuiden van Chengu. We hebben daar overnacht in een hostel en zijn ‘s morgens vroeg (5 uur!) de berg op gegaan. Eerst met een taxi via haarspeldbochten een flink stuk naar boven gereden (ben blij dat ik nog leef want was niet erg blij met de rijstijl van de chauffeur, zoals links inhalen in een bocht...) en vanaf daar het laatste stuk naar boven. Ik heb wel een gedeelte met de kabelbaan gedaan want het was echt een steile klim. Wel hele mooie uitzichten, al was het boven (3040 meter) wel erg mistig. Maar je zit dan ook echt in de wolken. Op de terugweg een heleboel apen gezien (Tibetaanse makaken) die erg brutaal waren. Ze probeerden de hele tijd eten of plastic tassen af te pakken en klommen op je hoofd als je te dicht bij kwam. Sommige waren echt groot en konden lelijk grommen dus ben op veilige afstand gebleven. Wel heel hard gelachen om de chinezen die natuurlijk met de apen op de foto wilden en dan hun tas kwijt waren haha en Daniel was zo dom om een appel te eten en die heeft 5 minuten met een aap aan z'n been gelopen.

Verder nog wat meer van de stad gezien, zoals het Wenshu klooster en de de echt oude straatjes waar de lokale bevolking leeft. Hier zag ik de meest vreemde eetstalletjes en vrouwtjes op fietsen met wel 20 vogelkooien achterop! Verder nog in People's Park geweest waar we uitgebreid gefotografeerd werden (1 man kwam echt 10 cm ons staan, echt brutaal, maar wel heel hard om gelachen) en hebben meegedaan met een dansgroep (vond het nog het meest op een aerobicles lijken), echt hilarisch. Ook nog uit geweest in een Chinese club. We zijn daar binnen gesneakt want je moet eigenlijk een tafel kopen, dus we hadden geen drinken (er is namelijk geen bar waar je kan bestellen), maar het was toch leuk om mee te maken. De chinezen zijn echter niet zo uitbundig, ze staan de hele avond aan hun tafeltje te drinken. Dansen doen ze eigenlijk niet, maar toen wij op het podium gingen dansen kwamen er wel een paar meedoen. Ze hebben wel filmpjes van ons gemaakt, dus misschien sta ik nu wel ergens op youtube haha :s

Oja en ben ook nog naar een traditionele Chinese opera geweest.Ik vond hem qua presentatie niet zo traditioneel, want het was in een hypermodern theater en het was echt een show maar de acts die erin zaten zijn schijnbaar wel traditioneel.Vooral erg mooiekostuums en muziek. Er was eenman dieschaduwen maakt met z'n handen(het hele dierenrijk kwam voorbij en daar speelde hij dan ook een toneelstukje mee) heelbijzonder. Er was een man die opeen traditioneel chinees instrument speelde (weet niethoe het heet, maar heeft nog het meest weg van een viool, die je op je schoot zet) en daar kreeg ik echt kippevel van zo mooi.Ook was er een clownsact, zelfs grappig alsje geen chinees verstaat. En alsklapper het zogenaamde face changing, dit zijn eensoort krijgers met maskers op die ze heel snel verwisselen. Je knippert met je ogen enhun gezicht is veranderd, geen ideehoe ze dat doen!

Ik vermaak me goed dus:D Het weer is trouwens compleet omgeslagen naar echt Nederlands weer, koud en nat :s Ik heb net de andere vrijwilligers ontmoet waarmee ik naar de pandabase ga: Kyra (Australie), D (Ierland), Lisa (Ierland), Angelica (Zweden) en Siang (China). Het zijn op het eerste gezicht allemaal leuke mensen dus dat wordt wel gezellig denk ik. Morgen nog een dagje Chengdu met z'n allen en dinsdag naar Bifengxia, heb er zin in!